tag:blogger.com,1999:blog-46782103359272746152024-02-07T06:21:23.061-08:00යතුරුපුවරුව (The keyboard)යතුරු පුවරුවක අකුරු රටාවට නිමකල මනෝ රාජ්යය...Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-73486151640224640182012-03-18T06:48:00.000-07:002012-03-18T06:58:50.181-07:00ආදරය - මගේ ඇසින්...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://i254.photobucket.com/albums/hh104/myDXportal/Showing_Love.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://i254.photobucket.com/albums/hh104/myDXportal/Showing_Love.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">මං මේ කියන්න යන්නෙ මගේ හිතට දැනුන දෙයක් ගැන. ඇත්තම කිවුවොත් කාටත් වගේ ආදරය කියල සංශිප්තව කියමුකො.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ආදරය කියන හැඟිම ගැන කතා කරන්න පුද්ගලිකව මං අකමැතියි.මොකද හුඟාක් අය ඔක ගැන කතා කරනවානෙ. ඒත් මේ අවස්තාවෙදි මත් මේ මාතෘකාව යටතේ වචන ස්වල්පයක් ඔබ හමුවේ තියනවා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><a href="http://blog.boxbe.com/blog/wp-content/uploads/2008/08/love.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="158" src="http://blog.boxbe.com/blog/wp-content/uploads/2008/08/love.jpg" width="200" /></a>ආදරය කියන හැඟීමට විවිධාකාර පැතිකඩ තියෙනවානෙ. උදාහරණයක් විදියට, අම්ම දරුවන්ට දක්වන ආදරය, තාත්තගෙ ආදරය, කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක් අතර ඇතිවන ආදරය.... ඔය යනාධි වශයෙන්.</span><br />
<span style="font-size: large;">ඉතිං හුඟාක් අය ආදරය යටතේ කතා බහ කරන්නෙ වැඩිපුරම මං අන්තිමට කියපු කෙල්ලො කොල්ලො අතර සිදුවන ආදරය ගැන.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ආදරය කියන්නෙ මිනිස් හැඟීමක් නිසා ඒක මිනිසාට අවශ්යයි. ඇත්තටම කිවුවොත් මිනිසාට පමණක් සීමා නොවුණ හැම ජීවියෙක්ම සතුවන විශ්වීය හැඟීමක් කියන එක තමයි වඩාත් නිවැරදි.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">කෙනෙක් ජීවිතයට ආදරය අවශ්යද කියල ඇහුවොත් ඔබ මොකද්ද දෙන පිළිතුර? නිසැකවම 'ඔවු' එහෙම නේද.. කීප දෙනෙකුට 'නෑ' වෙන්නත් පුලුවන්. හැබැයි ඒ අයත් ජීවිතයෙ කාගෙන්ම හරි ආදරයක් ලබල ඇති.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">දෙමාපියන් තමන්ගෙ දරුවන්ට දක්වන ආදරයත් තරුණ කාලෙට ඇතිවන ආදරයයි අතර වෙනසක් තියෙනවා.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">තරුණ වියේදි අපි ආදරය හොයා යනවද? නැත්තම් ආදරය අපිව හොයාගෙන එනවද? කිවුවත් වගෙ ''මේක වයසෙ වැරැද්දක්ද.'' පුංචි කාලෙදි මේ හැඟිම ගැන ලොකු වැටහීමක් නෑනෙ. ඉතිං අපිට කිසිම වෙනසක් දැනෙන්නෙ නෑ. ඒත් ටික ටික ලොකුවෙද්දි අපි විවිධ දේවලට ආදරේ කරන්න ගන්නවා, හුදෙක් එක ආලයක්. ඒ කියන්නේ ඒ දේවල් තමංගෙ කර ගන්න දක්වන ආශාවක්.. ඔන්න ඔය විදියට ඇරඹෙන ආදරය අන්තිමට විරුද්ධ ලිංගික පාර්ශවය කෙරෙහි යොමුවෙන්නේ ස්වාභාවිකව.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ හැඟීම නියමාකාරව විස්තර කරන්න පුලුවන්ද? මට නම් බෑ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">එක එක අයව දැකල දැකල අන්තිම ඇහැ විශෙෂ කෙනෙක් එක්ක නතර වෙන්නෙ... නොදැනුවත්වමද...</span><br />
<span style="font-size: large;">නිතර එ කෙනාව දකින්න මුලින් ඇතිවන ආශාව... එතන ඉඳල විවිධ දේවල්......</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">අපි හැඟීම් පාලනය කළ යුතුද? මගේ තීරණය නම් ඔවු. අපිට බැහැ දකින දකින දේට ආදරය කරන්න. ආදරය කරන්න ගියාම ඒ දෙයට ඇතිවන ආශාව හමුවෙ 'නැතිවීම' දුකක් වන තැනට පත් වෙනවා. ඉතිං හමදේම නැති නොවුනට හැමදේම පවතින්නෙත් නෑනෙ. ආදරයත් ඒ වගේ කියලයි මට නම් හිතෙන්නෙ.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://images2.fanpop.com/images/photos/4100000/Love-wallpaper-love-4187632-1920-1200.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://images2.fanpop.com/images/photos/4100000/Love-wallpaper-love-4187632-1920-1200.jpg" width="320" /></a></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-29366735797913129382012-03-10T10:21:00.000-08:002012-03-10T10:56:27.877-08:00මේ "පිච්ච මල" අපට ඇගේ හඬින්ම "සුබ උදෑසනක් වේවා" යි කියනු ඇසීමටය.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbikQDP0meAGxb-uxnyBbc1ryRduMa9SLL_YfkdTjsttXyg-0S_YEP9y1GKt6zCFy6MdGs_H2f6VFlPQDPFE2N-CrTG-joQh_hzb1rrezmjFoAj02ADxS272-FkbgwyWz8v0z21exaqg/s1600/429255_338577009527722_100001262764719_1101492_322183984_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbikQDP0meAGxb-uxnyBbc1ryRduMa9SLL_YfkdTjsttXyg-0S_YEP9y1GKt6zCFy6MdGs_H2f6VFlPQDPFE2N-CrTG-joQh_hzb1rrezmjFoAj02ADxS272-FkbgwyWz8v0z21exaqg/s320/429255_338577009527722_100001262764719_1101492_322183984_n.jpg" width="148" /></a></div>
<span class="hasCaption"><br style="color: red;" /><span style="color: red; font-size: large;">මෙම කතාව උපුටාගන්නා ලද්දකි. </span></span><a href="http://www.divaina.com/2012/03/11/feature01.html"><span style="background-color: white; color: #003300; display: inline ! important; float: none; font-family: 'Times New Roman'; font-size: large; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;">මලකි දුවේ නුඹ නොදොඩා ඉන්න එපා..</span></a><span class="hasCaption"><span style="font-size: large;"><br /><br />මලකි දුවේ නුඹ නොදොඩා ඉන්න එපා..<br /><br /> ඇය කිසිදු හඬක් නොනගා අපට "සුබ උදෑසනක් වේවා" යි කීවාය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> මෙය හතර බීරී කථාවකැයි ඔබට සිතෙනු ඇත. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> සත්තකින්ම...... </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> එය එවැනි කථාවක්මය. ඇය බිහිරිය. නැතිනම් ශ්රවණාබාධිතය. එනිසාම ඇය කථා කිරීමට නොදන්නීය. තේරෙන භාෂාවෙන්ම කියයි නම් ගොළුය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඇය අපට සුබ උදෑසනක් වේවායි කීවේ හස්ත භාෂාවෙනි. තමන්ට ඇවැසි දේ කියන්නට ඇය දෑත් ඇඟිළි ඒ මේ අත නෙක අයුරින් විහිදන්නීය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
එය මට පෙනුනේ පිච්ච මලක් සුළඟේ නැලවෙන්නාක් මෙනි. පිච්ච මලට හඬක් නැත.
නමුත් එය හැඩෙන් අඩු නැත. ඔහේ සුළඟේ වැනෙමින් සුන්දරත්aවයේ, සියුමැලි බවේ,
අහිංසක දඟකාර බවේ සුවඳ කැවූ කථාවක් නිහඬව කියයි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඇයද පිච්ච
මලක්මය. දෛවය විසින් ඇයට හඬක් දී නැතිද, එයට ද හිලව් වන්නට මෙන් රුව දී
ඇත. ලැ-ජාව මුසුවූ බැල්මකින් අපේ පැමිණීමට සිනහවකින් ස්තුති කරන අතරම ඇය,
ගෙදර බඩපිස්සියට හිමි අහිංසක දඟකාර බවකින් අක්කලා සහ අම්මාට තමන්ගේ
භාෂාවෙන් මොනවාදෝ පවසන්නීය. සුළඟේ වැනෙන පිච්ච මලත්, හස්ත භාෂාවෙන් කථාකරන
ඇයත් අතර වෙනස කිම... </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> අපට අවැසි නුදුරේම දිනයක මේ "පිච්ච මල" අපට ඇගේ හඬින්ම "සුබ උදෑසනක් වේවා" යි කියනු ඇසීමටය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඇය 23 හැවිරිදිය. නම නිර්මලා වසන්ති කුමාරිය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> අපූරුවට ගැලපෙන නමකි. එහෙත් ශ්රවණාබාධිත බවෙන් මේ කුමරියගේ වසන්තය මදක් ඈත් කර ඇත. ඒ වසන්තය පූදින්නේ ඇගේ හඬ ඉපැදුණු දවසකය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
ඈ වෙසෙන්නේද ඇය වැනිම පරිසරයකය. නුවරඑළි දිස්ත්රික්කයේ එක් අන්තයක
පිහිටි ඒ පරිසරය ඒ සා සුන්දරය. සප්ත කන්යා කඳුවැටිය පෙනෙන නොපෙනෙන
මායිමේය. ලක්ෂපාන දියඇල්ලට පහළින්ය. ඇගේ නිවසට වම් පසින්, එකට යාවූ
දැවැන්ත කණු තුනක් කෙළින් කළ අයුරින් පෙනෙන දළ බෑවුමක් සහිත කඳු පංතියකි.
වළ සහිත බිමක තනා ඇති ඈ වෙසෙන නිවස මෙන්ම අවට නිවෙස්ද වටවී ඇත්තේ තේ
යායකිනි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> උපාලි සේනාධීර නම් වන නිර්මලාගේ පියාගේ එකම ආදායම සපයා
දෙනුයේ ද ගේ පසුපසට වන්නට ඇති කුඩා තේ කට්ටියෙනි. උපාලි සහ ගුණරත්න මැණිකේ
දෙපලට සිටිනුයේ දූවරුම තිදෙනෙකි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> වැඩිමල් දියණිය ශාන්ති ලතා
උගත්, නමුත් රැකියා විරහිත තරුණියකි. බැරි අමාරුකම් මධ්යයේ උපකාරක පංතියකට
හෝ නොගොස් යෙහෙළියක විසින් ලබාදෙන සටහන් ප්රයෝජනයට ගනිමින් ඇය බාහිර
උපාධි අවසාන වසර දක්වා පැමිණ සිටින්නීය. ඇය විවාහකය. නමුත් ඇගේ සැමියා
හදිසි අනතුරකට ලක්ව කකුලට සිදුවූ තදබල හානියකින් රැකියාවක් කර නොහැකිව
නිවෙසට වී සිටියි. දෙවැනි දියණිය නිදර්ශනී අවිවාහක විද්යාපීඨ ගුරුවරියකි.
නිවෙසේ එකම ස්ථිර ආදායම ඇගෙන් වුවද මේ වන විට ඇයටද පඩිය ලෙස ලැබෙන්නේ
සොච්චමකි. (ඒ ඇයිදැයි මෙම සටහන අතරතුර සඳහන් කරමි) </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ලෝකය යනු
දුකක්මැයි කියන්නාක් මෙන් උපාලිද කලක සිට රෝගීවී සිටියි. ඒ හේතුවෙන් දැන්
ඔහුගේ එක් කණක් ඇසෙන්නේ නැත. ඔහු නිතර ක්ලාන්තය කර ඇද වැටේ. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
මේ පවුලට පිරිමියකුගේ සවිය පිහිටාම නැතිවා සේය. ලොකු දුව ශාන්තිලතාගේ
ස්වාමිපුරුෂයාටද තවම කකුල බිම තබා හරියට යමක් කළ නොහැකිය. තවත් වසර 5
කින් ඔහුගේ අනතුරට පත් පාදයේ තත්ත්වය තවත් බරපතළ වනු ඇතැයි වෛද්යවරු
පවසති. උපාලි කොයි මොහොතේ ක්ලාන්තය කරනු ඇතිදැයි කිව නොහැක. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> එසේ
තිබියදී පිරිමියකුගේ සවියක්, හව්හරණක් නොමැති මේ කුටුම්භයේ කාන්තාවන්
හෙවත් මව ගුණරත්න මැණිකේ,ලොකු දුව ශාන්තිලතා සහ දෙවැනි දුව නිදර්ශනී මහා
සංග්රාමයක් අරඹා සිටිති. කාන්තාවකගේ ආත්ම ශක්තිය මේ සා දැවැන්තදැයි
සිතෙන තරමට ඒ සංග්රාමය ප්රබලය. තරුණ වියේ දියණියන් දෙදෙනෙකු සහ මැදිවියේ
මවක මෙවැනි සංග්රාමයක යෙදෙන්නේ දැයි විටෙක ඔබට අදහාගන්නට නොහැකි වනු ඇත.
එහෙත් එය සහතික සත්යයකි. කුමක්ද මේ මහා සංග්රාමය...? </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඒ
නිර්මලාට හඬක් දීමේ සංග්රාමයයි. ඒ සංග්රාමය ජයගනුයේ අවම වශයෙන් රුපියල්
ලක්ෂ 18 1/2 ක මුදලක් සොයා ගැනීමට හැකි වූ විටය. ඒ මුදල සොයා මේ මවත්
දියණියන් තිදෙනාත් මගට බැස්සාහ. එය ඔබ දැනගත යුතුම කථාවකි. ඔබත් මමත්
සිටින මේ සමාජයේ අහිංසක අසරණ "සහෝදරියන්" පිරිසක් හඬක් නොනඟන සා පැටවියකට
හඬක් සොයා පාරට බැසගත් ඒ ගමනේ විඳින්නට වූ අත්දැකීම් ද නිර්මලා නම් නිහඬ
කාර්යශූර දියණියගේ දිවිය ද මේ දිගහැරෙනුයේ ඒ අවසානයේ ඔබටද අවස්ථාවක්
ලබාදෙමිනි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> උපාලිගේ පවුලේ තෙවැනි දියණිය ලෙසින් නිර්මලා උපදින විට
ඇගේ පිරිපුන් සුන්දරත්වයක් මිස කිසිදු වෙනසක් ඇතැයි කිසිවෙකුට දැනුනේ
නැත. එහෙත් ඇය කෙමෙන් වැඩෙත්ම ශරීරවලට ප්රතිචාර නොදෙන බවක් දිස්වන්නට
වුණි. ඇගේ "වෙනසක්" වන බව සොයාගත්තේ එවිටය. එහෙත් එයට පිළියමක් යෙදීමේ
හැකියාවක් හෝ එම තත්ත්වයෙන් ඇයව මුදාගැනීමේ හැකියාවක් ඇති බවක් හද්දා
පිටිසර ගම්මානයක වෙසෙන ඔව්හු නොදත්තෝය. පාසල් විය පැමිණි පසු ඇය ගමේ පාසල
වන මාදෙනිය මහා විද්යාලයට ගියාය. එවැනි දරුවන් වෙනුවෙන් විශේෂ ඉගැන්වීම්
ඒකකයක් නොතිබූ එම පාසලේ හතරවැනි වසර දක්වා ඉගෙනගත් නිර්මලා පසුව මෙවැනි
දරුවන් වෙනුවෙන් වන මහනුවර දොඩම්වල විදුහලේ සාමාන්ය පෙළ දක්වා නේවාසිකව
ඉගෙනුම ලැබුවාය. එතැනින් ඇය හස්ත භාෂාව සහ අනෙකුත් අවශ්ය දෑ උගත්තාය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
නිර්මලා මෙම භාෂාව ඉගෙනගනිත්ම නිවාඩුවට ගෙදර පැමිණි විට විශේෂයෙන් අක්කලා
දෙදෙනාට සහ පවුලේ උදවියට එම භාෂාව ඉගැන්වුවාය. පාඩම් වැඩක් හෝ ගෙදර
වැඩක් පළක් හේතුවෙන් හෝ අක්කා කෙනෙකු ඇගේ "හස්ත භාෂා පාඩමට" උනන්දුවෙන්
ඇහුම්කන් නොදෙන බවක් ඇයට හැඟුණු විට මහා දුකකින් ඇය ගෙදර උදවිය සමග "තරහ
වී" සිටියාය. මන්ද ඇය පවුලේ හුදෙකලා වන්නට අකමැති වූ බැවිනි. සියල්ලන් සමඟ
සාමාන්ය ආකාරයේ, නැතිනම් නොඅඩු අදහස් හුවමාරුවක් ඇයට අවැසි විය. එය
තේරුම්ගත් ඇගේ පවුලේ සියල්ලෝ දැන් නිර්මලාගේ උදව්වෙන්ම හස්ත භාෂාව
උගත්තෝය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> නිර්මලා මේ අතර තවත් බොහෝ දේ උගත්තාය. ඒ සීදූවේ පිහිටි විශේෂ වෘත්තීය පුහුණු මධ්යස්ථානයෙනි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
නිර්මලා සහජයෙන්ම නිර්මාණශීලීය. එයට එම වෘත්තීය පුහුණුවෙන් මනා පන්නරයක්
ලැබිණි. උපතින්ම ගෙනා චිත්ර ඇඳීමේ දක්ෂතාව, ඉඳිකටුව සහ නූලෙන් කරන චිත්ර
හැකියාවක් බවට වර්ධනය කරගත්තාය. ඇය අත්කම් සහ මැහුම් ගෙතුම් වැඩ මැනවින්
උගත්තාය. නිර්මලාලාගේ ගේ කැදැල්ලේ සියලු විසිතුරු අංග නිර්මාණය වී ඇත්තේ ඇය
අතිනි. ඒවා අපූරු, සියුම්, සංයමය කැටිවූ නිර්මාණයන්ය. චිත්ර කලාව ඇගේ
ජීවිතයේ කොටසකි. ඇගේ චිත්ර එකතුවේ එක් චිත්රයක "ස්පයිඩර් මෑන්"ව ඇඳ
තිබේ. එයින් අපට පෙනෙන්නේ නිර්මලා නම් පොඩිත්තියයි. තවත් චිත්රයක ඇය
සුරූපි හින්දි නිළියක්ව ඇඳ තිබේ. එයින් අප දුටුවේ නිර්මලා නම් යෞවනියයි.
තවත් චිත්රයක සුන්දර පරිසරයක් ඇඳ ඇත. එයින් නිර්මලා නම් සෞන්දර්යවාදිනියව
පෙනෙයි. තවත් චිත්රයක ඇය දිය කිඳුරියක් ඇඳ ඇත. එයින් නම් අප දුටුවේ
නිර්මලාවමය..... </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> නිර්මලා කිසිවිටෙක නිකම් හිඳින්නියක් නොවේ. ඇය
හැම මොහොතේම වැඩක යෙදෙන්නීය. පිරිසිඳු බව පිළිවෙල ඇය ඉහළින්ම අගයන්නීය. සිය
නිවස කුරුළු කැදැල්ලක් මෙන් පිළිවෙලට සහ පිරිසිදුව තබා ඇත්තේ ඇය විසිනි.
ඉතා රසවත් ලෙස කෑම පිසීමට දන්නා ඇය ගෙදර අන් සියල්ලගේම රස නහරද පිනවන්නීය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
ඇයට උච්චාරණය කළ නොහැකි වුවද ඇය ඉංග්රීසි භාෂාවද දන්නීය. ඉංග්රීසි බසින්
සරළව යමක් ලියා තම අදහස් අන් කෙනෙකුට කීමට තරම් ඇගේ භාෂා දැනුම ඉහළය </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> අනේ.... ඇයට අඩුවක් වේ නම් ඒ හඬම පමණි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
ඒ හඬ ඇයට දී ඇයව සර්වසම්පූර්ණ කළ හැකි බව මේ නිවසේ උදවිය දැනගත්තේ කොළඹ
ජාතික රෝහලේ වෛද්ය චන්ද්ර ජයසූරිය විසිනි. ඒ සඳහා සැත්කමක් කළ යුතු බවත්
අදාළ සැත්කම සිදුකර, ඇසීමේ හැකියාව සලස්වා, පසුව කථන චිකිත්සාව සඳහා
යොමුකළ විට නිර්මලාගේ විසි තුන් වසරක නිහඬ දිවිය නිමවා ඔබේ මව, ඔබේ
යෙහෙළිය, ඔබේ සොයුරිය, ඔබේ දියනය මෙන් ඇය ද කථා කරනු ඇත. එය මොන තරම් අපූරු
සිහිනයක් ද.... </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> මේ නුදුරේදීම සැබෑ කරගත හැකි සිහිනයකි. එහෙත් ඒ
සඳහා පහළ මධ්යම පංතික පවුලක උපන් නිර්මලාට මුදල් තිබුණේ නැත. මේ සැත්කම
ගැන වෛද්ය උපදෙස් ලබාගෙන වසරකට වැඩි කලක් ගතවුව ද එකලම උපාලිගේ හඳුනා
නොගත් එම රෝගී තත්ත්වය මතුවීම හේතුවෙන් පළමුව ඉක්මනින් ඔහුට ස්ථිර
ප්රතිකාරයක් ලබාදීම පිණිස නිර්මලාගේ සැත්කම පමා කරනු හැරෙන්නට වෙන කරන්නට
දෙයක් මේ පවුලේ අයට නොමැතිවිය. අද වන විට නිර්මලාගේ සැත්කම සඳහා වන වියදම
රුපියල් දහ අට ලක්ෂ හතලිස් පන්දහසක (18,45,000) මුදලකි. ඒ සැත්කමෙහි
උපකරණවලට වැයවන මුදලය. මෙය සිදුකෙරෙන්නේ කොළඹ ජාතික රෝහලේ බැවින් ඒ සඳහා
අතිරේක සැත්කම් ගාස්තුවක් අය නොවේ. (යම් හෙයකින් මෙය පෞද්ගලික රෝහලක
සිදුකළේ නම් ලක්ෂ 22ක් ඉක්මවූ මුදලක් සොයාගැනීමට සිදුවන්නේය) එහෙත් මේ
සැත්කම මෙයට මාස කිsහිපයක පෙර කළේ නම් රුපියල් ලක්ෂ 16කට මදක් වැඩි
මුදලකින් එය කරගැනීමේ හැකියාව තිබුණි. නමුත් ඉතා ශීඝ්රයෙන් දිනෙන් දිනම මේ
උපකරණ මිල ඉහළ යන නිසා දැන් තවත් ලක්ෂ 3කට වැඩි මුදලක් අතිරේකව
සොයාගැනීමට සිදුව තිබේ. එබැවින් ඉතා ඉක්මනින්ම මේ සැත්කම සිදුකිරීමට
නොහැකි වුවහොත් නිර්මලාලා තවත් මුදල් අමාරුවක වටෙනු නියතය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> එහෙත්
ලක්ෂ 18 1/2ක වියදම කෙසේ හෝ සොයාගනිමින් අපි නිර්මලාව සුවපත්කරගන්නෙමුයි
ඇගේ අක්කලා දෙපළ සහ මව පෙර සඳහන් කළ ඒ "දිරිය කතුන්ගේ සංග්රාමය" අරඹන්නේ
මෙයට මාස 3කට පෙරය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> පළමුව ඔවුන් කළේ ඒ වෙනුවෙන් තමන්ගේ "සබ්බ සකල
මනාව" එක්කාසු කිරීමය. මෙහිදී පොඩි අක්කා,නිදර්ශනී ඇගේ පඩියෙන් ලබාගත
හැකි උපරිම ණය මුදල හෙවත් රුපියල් ලක්ෂ 4 1/2ක් සපයා දුන්නාය. ඇය සොච්චම්
වැටුපක් හිමි ගුරුවරියක් බව අප සටහනේ පෙර සඳහන් කළේ වැටුපෙන් ඒ ණය මුදල්
ගෙවී යන බැවිනි. මේ අතර අනුනට පමණක් මේ බර පටවා තමන් නිකම්ම නොසිටිය යුතු
යෑයි සිතූ නිර්මලා ඇඟළුම් කම්හලක රැකියාවකට ගියාය. මෙලෙස තමන් සතු සියල්ල
එක්කාසු කළ පසුවද තවත් බොහෝ මුදලක් සොයාගත යුතුව ඇති බව මේ අයට පෙනුණි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඔවුහු දැවැන්ත තීරණයක් ගත්හ. ඒ ටිකට් පත් අලෙවි කර ඉතිරි මුදල සොයාගැනීමටය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
මහ මග යන මිනිසුන්ගෙන් මුදල් යෑදීම උගත් තරුණියකට සිත් නොදෙන්නක් වුවද තම
නැගණිය වෙනුවෙන් මේ උතුම් සොයුරියෝ එයට හිත හදා ගත්හ. තම ස්වාමිපුරුෂයාට
ඔහුගේ රෝගී තත්ත්වයත් සමඟ මේ සඳහා දායක වීමට නොහැකි වුවද තමන් මව් පිය
දෙදෙනාගේම වගකීම යුතුකම කරට ගනිමින් ගුණරත්න මැණිකේ මේ කාර්යයේදී දියණියන්
හට නායිකාව වුණාය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඔවුන් පළමුවෙන් වාහනයක් සූදානම් කරගනිමින්
ටිකට් විකිණීම පිණිස කැලණිය පුදබිමට පැමිණීමට සැලසුම් කරගත්තාය. එදා ඒ
ගමනට උපාලිද එකතු විය. එහෙත් ගමනේ මැදකට පැමිණි පසු උපාලිගේ රෝගී තත්ත්වය
නැවත මතුවිය. ගමන එතැනින් අහවර කර ඔහුව රෝහල්ගත කිරීමට ඔවුනට සිදුවිය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
අනතුරව ඈත පෙදෙසකට යැම වෙනුවට ළඟ තැනකට යැම යහපතැයි ඔව්හු තීරණය කළහ. ඒ
අනුව සිරිපා පාමුල නල්ලතන්නියට ඔවුන් ගියේ සැදැහැවතුන් අපට අනුකම්පා කරනු
ඇතැයි යන විශ්වසායෙනි. සුමන සමන් දෙවියන් අසරණ අපගේ මේ පිරිසිදු උත්සාහයට
ආශිර්වාද කරනු ඇතැයි විශ්වාසයෙනි. මෙයට මාසයකට පමණ පෙර ඔවුන් ඒ ගමන අරඹා
බොහෝ විට සති අන්ත දිනයන්හී එහි ගියේය. මෙවැනි ගමනකට වාහනයක් කුළියට ගෙන
හෝ පිරිසක් සමඟ යැමද වියදම් අධික කටයුතත්ක් වූයෙන් මව සහ දියණියන් තිදෙනා
පාරේ බසයෙනි එහි ගියේ. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> මේ අතර තමන්ට මේ මුදල සොයාගැනීමට කාරුණික
මිනිසුන්ගේ උපකාරය ලැබෙන බවට වූ විශ්වාසයෙන්ම සැත්කම සඳහා නිර්මලාව සූදානම්
කරවීමටද ඔව්හු කටයුතු කළහ. එයට ප්රථම වරින් වර නිර්මලාට එන්නත් තුනක්
ලබාදිය යුතු අතර ඉකුත් සතිය වන විට ඒ එන්තත් තුනම ලබාදී අවසන් විය. එයටම
අදාළව රුපියල් 15,000ක මිලක් වන විශේෂ කර්ණ සංවේදී උපකරණයක්ද මිලට ගෙන එය
නිර්මලාට පළඳා ඇත. මේ එන්නත් 3 ලබාදී අවසන් වීමෙන් පසු ඉක්මනින්ම ඇයව
සැත්කමට බඳුන් කළ යුත්තේය. වැඩි කලක් ගතවුවහොත් නැවත මුල සිට මේ සියල්ලට
සූදානම් වීමට සිදුවනු ඇත. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> නුවරඑලි දිස්ත්රකික්යේ, තම පළාතේ
දේශපාලන බලවතුන්ගෙන් මෙයට උදව් ඉල්ලූ විට ඔවුන්ගෙන් බහුතරය කළේ මේ අසරණයන්ට
"මහා පරිමාන" බලාපොරොත්තු දී කාර්යාලගානේ ඔවුන්ව රස්තියාදු කර පසුව
සියල්ල අමතක කර දැමීමය. වරෙක ඔවුන් ආධාර බලාපොරොත්තුවෙන් දිනපතා පුවත්පතක
සැකෙවින් පුවතක් පළ කළහ. එහිදී බොහෝ පිරිස් මහා උනන්දුවකින් කථා කළද
සියල්ල වචන වලට පමණක් සීමා විය. සත පහක් හෝ බැංකු ගිණුමට වැටී තිබුණේ
නැත. ඒ වෙනුවට නැති කරදර රැසක් නම් ඔවුන් සොයා පැමිණියේය. නිර්මලාගේ ලොකු
අක්කාගේ දුරකථන අංකය එහි සඳහන්ව තිබූ අතර අවස්ථාවාදී වංචනිකයන් සහ
තිරිසන් කුපාඩියන්ගේ කරදරකාරී ඇමතුම් වලින් ගැලවීම පිණිස අවසානයේ සිය
දුරකථන අංකයද පසෙක දැමීමට ඇයට සිදුවිය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> මෙහිදී පැවිද්දෙකු යෑයි
කථා කළ අයෙක් තමන්ට විදෙස් පැවිදි පිරිස් සමඟ සබඳතා ඇතැයිද, ඒ පිsරිස්
වලට මෙය දැනුම් දී ආධාර ලබාදිය හැකි යෑයිද පවසා ඒ සඳහා ජාත්යන්තර දුරකථන
ඇමතුම් ලබාගැනීම පිණිස තම දුරකථන අංකයට "රී ලෝඩ්" එවන ලෙසද ඉල්ලා සිටියේය.
එහෙත් අනන්යතාවයක් දැනගැනීමෙන් තොරව එසේ කිරීමට නොහැකි බව නිර්මලාගේ ගෙදර
උදවිය පැවසූ පසු මෙය "රී ලෝඩ්" තර්ජනයක් බවට පත්ව ඇත. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ලෝකය
එලෙසය. දුදනන්ගෙන් පිරී ඇත. එහෙව් කලෙක නොදන්නා නගර වල ආධාර ඉල්ලා යැම
අනාරක්ෂිතය. ඒවායේ හව්හරණක් ගැන විශ්වාසයක් තැබිය නොහැක. එනිසාය ඔවුන්
වැඩි ඈතක නොවූ නල්ලතන්නියට ගියේ. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඔවුන්ගේ එම අත්දැකීම් මනා සමාජ
විවරණයක් වැන්න. "උදව් කරන අය වැඩිපුරම ගන්නේ විස්සේ පනහේ ටිකට්. අපි
හොඳට බලලා තිබෙනවා අපිට ආධාර කරන අයගෙන් වැඩි දෙනෙක් සල්ලිකාර උදවිය
නෙමෙයි. පිටින් බැලූවහම හොඳට සල්ලි තියෙනවා වගේ පේන අයගෙන් අහම්බෙන්
කෙනෙක් විතරයි ආධාරයක් දෙන්නේ" </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ශාන්තිලතා කියන මේ කථාවේ තේරුම පොඩි මිනිහාගේ දුක දැනෙන්නේ පොඩි මිනිහාටම පමණක් බවද? </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
"අද කාලේ මේ විදිහට ගොඩක් ජාවාරම් තියෙනවනේ මහත්තයෝ. ඒ නිසත් මිනිස්සු
එහෙම දෙයක් විදිහටම අපි ගැනත් බලන වෙලාවල් තියෙනවා. වෙලාවකට අපි හරිම
අසරණයි. මිනිස්සුන්ගෙන් බැනුම් අහලා දරාගන්න බැරිව පාරෙ අයිනේ ලෑලි තට්ටු
ගාවට ගිහින් අඬලා තියෙනවා. වෙන මිනිස්සු නම් කමක් නැහැ, දවසක් නංගිට
(නිර්මලාගේ දෙවැනි අක්කාට) හාමුදුරු කෙනෙක් හොඳටම බැන්නා" </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> එදවස
හිඟන්නියක් බඩගින්නට කෑම ටික සොයාගැනීමේ අටියෙන් භික්ෂුණීත්වයට පැමිණි
කල, ඇයට අහර පමණක් නොව අවසානයේ නිවන කරාද ගෙනයැමට තරම් කාරුණික වූ ශාසනයකි
මේ. එහෙව් ශාසනයක ධජය දරමින් අනුන්ගෙන් උපකාරයක් ඉල්ලනු දැක මෙලෙස
තරුණියකට බැණ වැදී අසරණ කිරීමට තරම් ඒ හිමියන් දරුණු වීද? </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> චීවරය පමණක් නොවේ, සමාජය ඉදිරියේ සිල්රෙදි පෙරවාගෙන සිටින සමහරක් මහතුන්ගේ සිල් රෙද්ද යට ඇති කෙලෙස් කන්ද විවර වූ මොහොතකි මේ. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
එය නල්ලතන්නියේ පිහිටි සුප්රසිද්ධ ආලේපයක් තවරන සමාගමකි. එහිදී
බැතිමතුන්ට එම ආලේපය තවරන්නේ මහා සමාජ සද්කාර්යයක් කරන්නා සේ පෙන්වමින්
විනා එය තවත් එක් "මාර්කටිං පාරක්" බව කිසිසේත් නොහැඟෙන අයුරකිනි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
දිනක් මේ සමාගමේ හිමිකරු හෙවත් ඒ සුප්රසිද්ධ වෙද මහත්තයා සිරිපා වඳින්නට
පැමිණි වගක් නිර්මලාගේ මවට සැල විය. ඒ වන නල්ලතන්නියේ සිටි ඇය දූවරුන්ද
සමඟින් ඉහළට නැග්ගාය. එදින උදේ වේලද, දවල් වේලද අහිමිවී බැරි මරගාතේ හාමතේ
ඉක්මන් ගමනින් ඔවුන් ඉහළට නැග්ගේ මේ "තරු පහේ සමාජ සේවකයා" තමන්ට සැලකිය
යුතු උපකාරයක් කරනු ඇතිය යන බලාපොරොත්තුවෙනි. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> එහෙත් සිදුවූයේ කුමක්ද? </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
"ඒ මහත්තයා අපෙන් ඇහුවා මොකද ආවේ කියලා. අපි මෙහෙම සැත්කමකට ආධාරයක්
ඉල්ලගෙන ආවේ කියලා ලිපි ගොනුව පෙන්නුවා. එතකොට ඒකෙ තිබුණා කලින්
ඇස්තමේන්තුව රුපියල් ලක්ෂ 16ක් කියලා තිබුණ ලියුම. මහත්තයා වෙන මොකුත්
ඇහුවේ නැහැ. "හිතුවද මේක ආධාර දෙන තැනක් කියලා. මෙන්න ලක්ෂ 16ක් ඉල්ලගෙන
ඇවිත්. මේ ඇවිල්ල බලන්න මෙන්න ලක්ෂ 16ක් ඉල්ලනවා....." කියලා වටපිටාවේ
ඉන්න හැමෝම එතැනට එක්කාසු වන විදිහට කෑ ගහලා අපිට අන්තිම කැත විදිහට කථා
කළා මහත්තයෝ. අපි හැරිලා ආවේ අඬ අඬා. ඇයි මහත්තයෝ මේ සල්ලි හොයන්නේ අපිට
කන්නද? මේ දරුවව ගොඩ ගන්න නේද?" </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ගුණරත්න මැණිකේ කඳුලක් පිටවීම ආයාසයෙන් වලක්වා ගනිමින් ඒ කථාව පවසා අවසන් කළද එය අවසානයේ අසරණ සුසුමක් වා තලයට මුදා හැරියාය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> තරුණ දියණියකට හඬක් දීමට මවක ගන්නා උත්සාහය හමුවේ ඒ ආලේපකරුවාගේ ආටෝපය දියවගොස් අසික්කිතබව එලියට ආවේ එසේය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
"මේ වැඩේට සල්ලි හොයද්දී අපිට තිබෙන එකම දේ තමයි මහත්තයෝ ඉවසීම. එදා මට
දරුවෝ අඬ අඬා කිව්වා "ඇයි අම්මේ අපිට මෙහෙම වුනේ. අනේ දැන් ආයෙත් මෙතන ඉන්න
පුළුවන් කමක් නෑ. අපි යමු අම්මේ ගෙදර" කියලා. තරුණ ගෑණු දරුවන්ට ඒ වගේ
දේවල් දරාගන්න අමාරුයි මහත්තයෝ. ඒත් මම, අපි නංගි වෙනුවෙන් මේ හිතේ අමාරු
ඉවසගම්මු කියලා ඒ අයගෙ හිත හදලා පල්ලෙහාට ඇවිත් ආපහු ආධාර එකතුකරන්න
පටන්ගත්තා" </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> "ඒ වගේම මහත්තයෝ හරිම අනුකම්පාවෙන් උදව් කරන උදවියත්
ඉන්නවා. ගොඩක් වෙලාවට තරුණ දරුවෝ හරි කරුණාවන්තයි. සමහර වෙලාවට පළමුවෙන්ම ඒ
අය දුවලට විහිළු කරනවා දන්නෙ නැතිව. ඒත් අපේ ඇත්ත කතාව දැනගත්තහම ඒ අය
පසුතැවෙනවා. අවංකවම උදව් කරනවා. මේ ගමේ අයත් මේ වැඩේට තමන්ට පුළුවන් විදිහට
උදව් කරනවා. ඒ වගේ අයගෙ අනුකම්පාවෙන් තමයි අපට මේ තරමින්වත් මුදලක්
එකතුකරගන්න ලැබුණේ. ජනාධිපති අරමුදලිනුත් මුදලක් දෙනවා කියලා තියෙනවා" </span><span style="font-size: large;"><br /><br />
මේ වන විට තමන් ණය ආදිය ලබාගනිමින් සොයාගත් මුදලද, එකතුකර ඇති ආධාර
මුදල්ද, ජනාධිපති අරමුදලින් ලැබෙන බව සඳහන් මුදල්ද යන සියල්ල සැලකීමේදී
රුපියල් දශ ලක්ෂයකට මදක් වැඩි මුදලක් ඔවුන් සතුය. ඉතිරිව ඇත්තේ තවත්
ලක්ෂ 8ක පමණ මුදලක් සොයාගැනීමය. සැත්කම කළ පසු කථන චිකිත්සාව ආදී දෑ
සඳහාද අතිරේකව මුදලක් සොයා ගත යුතුය. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> මේ රටේ සිටින කෝටි දෙකකට
ආසන්න මිනිසුන් අතරින් 800ක් තරම් සුළු පිරිසක් රුපියල් 1000 බැගින් දායක
වේ නම් මේ මුදල සපයාගත හැකිය. උපන්දින උත්සවයක් වෙනුවෙන් පුපුරා යන
බැලුමට , දැවී දියව යන ඉටිපන්දමට, දිවට මොහොතක රසයක් මවා ගිලී යන
රසමසවුලක, නිවෙන පත්තුවෙන එලියක තාවකාලික සුවය පිණිස වන වියදම නිර්මලාට
හඬක් මැවීම පිණිස පිරිනැමිය හැකිනම් ඔබේ ජීවිත කාලය පුරා ඒ උපන්දිනය
අමතකවේද? මෙරට ප්රසිද්ධ සමාගමක සමාජ සත්කාරක අංශයකට මේ මුදල "මහ ගාණක්"ද?
</span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඇඟේ හඬ ඔබ වන්න. ඇගේ අසීම ඔබ වන්න. ඔබ ඇගේ ස්වරාළ වලට පණ
දෙන්න. ඇගේ කර්ණ සංවේදන ස්නායු වල සංවේදී බව ඔබ වන්න. සංවේදී වන්න. අප
පුවත්පතක් සහ කර්තෘ මණ්ඩලයක් ලෙසින් මේ සඳහා උපරිමය කැපවන්නෙමු. ඔබ අප
සමඟ එකතුවන්න. මේ පිච්ච මල කථාකරන අපූරුව විඳිගන්න..... </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> අමතක කරන්න එපා. ඇය මේ වන විට සැත්කමට පෙරාතුව ලබාදෙන එන්නත් සියල්ල රැගෙන ලබාගෙන අවසන්. ඒ නිසා ඉක්මනටම කළ හැකි සියල්ලම කරමු. </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> නිර්මලාගේ ගිණුම් අංකය - 302-2-001-6-0009724 </span><span style="font-size: large;"><br /> (ඒ. ඩී. නිර්මලා වන්ති කුමාරි - මහජන බැංකුව, ගිනිගත්හේන ශාඛාව) <br /><br /> වැඩි විස්තර විමසිය හැකි දුරකථන අංකය - 071-3679443 </span><span style="font-size: large;"><br /><br /> ඉන්ද්රජිත් සුබසිංහ</span> <br /> ඡායාරූප - ධම්මික සල්වතුර</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-4868687686926287492012-02-22T07:43:00.001-08:002012-02-22T07:50:14.862-08:00මා දුටු ජෝන් ගේ සත්තුවත්ත<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvGzG4FG98kXmhnKTHCplcOqiZ4aEAnyT6hqshmddnAqQsY8ojccPV8HpmK5zA8DQ6qO68vYKxg6cqxfRXhsv_Pyp1zb7QUvno9lz3WeFAZ4CLny3lsm3XgdLymdMdL3swnUkPbcce0Q/s1600/401383_279943788737624_100001660164703_804040_1836251185_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvGzG4FG98kXmhnKTHCplcOqiZ4aEAnyT6hqshmddnAqQsY8ojccPV8HpmK5zA8DQ6qO68vYKxg6cqxfRXhsv_Pyp1zb7QUvno9lz3WeFAZ4CLny3lsm3XgdLymdMdL3swnUkPbcce0Q/s320/401383_279943788737624_100001660164703_804040_1836251185_n.jpg" width="200" /></a><span style="font-size: large;">ජෝන් ගේ සත්තු වත්ත. මොකද්ද මේ සත්තුවත්ත? පොඩි මහත්තය ඒ ගමන සත්තු ගැනත් ලියන්න පටං අරංද??.. නැහැ. එහෙම නෙමෙයි. ජෝන් ගේ සත්තු වත්ත කියන්නෙ නාට්යක්. ප්රහසන නාට්යක්. විටෙක එය ගැඹුරු යථාර්තයක්. හොඳයි. ජොන්ගෙ සත්තු වත්ත මම දැකපු විදිය ගැන කියන්නයි මේ උත්සාහය. මෙය මට සාපේක්ෂ දෘෂ්ඨිකෝණයක් බැවින් එයට පරස්පරවිරෝධි මෙන්ම එකඟ අදහස් දැරීම ඔබේ නිදහස. මෙය හුදෙක් විචාරයක් පමණි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ජොන්ගේ සත්තු වත්ත.</span><br />
<span style="font-size: large;">කැළණිය සරසවියේ Academic Players කණ්ඩායමේ නිර්මාණයක් වන මෙම කතාවේ අධ්යක්ෂක ගයාන් රන්ධීර මහතායි. සමාජයේ ස්ථර දෙකක් විනිවිද දැකීමේ ප්රයත්නයක් ලෙස ජෝන්ගේ සත්තුවත්ත හඳුන්වාදිය හැකියි. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">මෙම නාටකයේ පදනමේ ප්රධාන චරිත දෙකක් හඳුනාගත හැකියි. එකක් ජෝන්. අනික ලෙනින්. (අපි දන්න මහා රුසියානුව නෙමෙයි. වෙන ලංකාවෙ ලෙනින් කෙනෙක්.) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>මම දුටු ජෝන්.</b></span><br />
<span style="font-size: large;">රස්තියාදුකාරයෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">හිඟන්නෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">සමාජෙයෙන් ගණන් නොගන්නා චරිතයක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">තමන් සන්තකේටම කිසිම දෙයක් නැති ඒ නිසාම රැකගන්න දෙයක් නැති මනුස්සයෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">පිස්සෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><b><br />මම දුටු ලෙනින්.</b></span><br />
<span style="font-size: large;">විධායක ශ්රේණියේ රැකියාවක් කරන වැදගත් මහත්මයෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">පවුලක් හිමි සමාජයේ තැනක් හිමි චරිතයක්</span><br />
<span style="font-size: large;">තමන්ටම කියා බොහෝ දේ ඇති. ඒ නිසාම රැකගැන්මට දෙයක් ඇති මනුස්සයෙක්</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">හොඳයි අපි දැන් චරිද දෙකේ පසුබිම ගැන දළ අවබොධයක් ලැබීමු. </span><br />
<span style="font-size: large;">ඒ මම දුටු චරිතයන්. නමුත් මා අවබොධ කොටගත් චරිතයන් ඊට වෙනස්. ඒ මේ ආකාරයෙන්....</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ජෝන් යනු හුදු රස්තියාදුකාරයෙක්. ඔහුට ගමක් නොතිබුනත්, ලෝකයක් තිබුන. ඔහුට ඕනැ වුනා තමන්ගෙ හිතේ තියන කතාව මහත්මයෙකුට කියන්න. ඒ සඳහා ජෝන්ට හම්බුනේ උද්යානයේ බංකුවක් මත හිඳගෙන් සිටි ලෙනින් මහත්මයා. ජෝන්ට ඕන වුනා තමන් ගිය සත්තුවත්තෙ චාරිකාව ගැන විස්තර කතා කරන්න. ඔහු කතාව කියන්න පටං ගන්නෙ ඒ විදියට. ලෙනින් සවන්දෙන්නා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ජෝන් විසින් තමන්ව හෙලිදරව් කරන්නට පටන් ගත්තා. එසේ නැත්නම්, ජෝන් විසින් ලෙනින් විනිවිද දකිමින් සිටියා. එසේත් නැත්නම් මෙසේ හැඳින්විය හැකියි. ලෙනින් නමැති මහත්මයා තුල සිටි ජෝන් නමැති රස්තියාදුකාරයා වේදිකාව මත රංගනයක යෙදුනා. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>එනම් මා දකින ජෝන්</b></span><br />
<span style="font-size: large;">නිදහස් චරිතයක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">තමන් සතු සුලු දේටත් තමන්ට සාපේක්ෂව ඉහල වටිනාකමක් දුන් අයෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">සමාජයෙන් සැඟවීමට උත්සාහ දරනමුත් යතාර්ථය නමැති චරිතය.</span><br />
<span style="font-size: large;">රැක ගන්නට කිසිත් නැති නිසාම විවෘත් නිදහස් පුද්ලයෙක්</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;"><b>මා දකින ලෙනින්</b></span><br />
<span style="font-size: large;">තමන්ගෙම සිරගෙදරක සිරවුන චරිතයක්</span><br />
<span style="font-size: large;">තමන් සතුව මහා විශාල දේ ඇති බැවින් සුලු දේ ගැන නොතකන අයෙක්</span><br />
<span style="font-size: large;">සමාජයට බිය නිසාම සිතැඟී සැඟවූ අයෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">රැකගන්නට නම්බුව නමැති යමක් ඇති නිසාම සිරකාරයෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;">සරලවම පිස්සෙක්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">ඉතින් මම දකින ලෙනින් කියන්නෙ අපිට. ජෝන් කියන්නෙ අපි විසින් මරාදැමුනු අපේ නිදහස්කාමියා.</span><br />
<span style="font-size: large;">මේ ගැන විග්රහත්මකව වැඩිදුර දැනගන්න. ජෝන්ගෙ සත්තුවත්ත නරඹන්නම ඕන. ආය කවද හරි කොතන හරි පෙන්නුවොත් නොවරදවාම බලන්න. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">මම මෙහි නාට්යයේ කතා සාරය ඉදිරිපත් කරන්නට නොයෙමි. මන්ද මෙම ලිපිය කියවන ඔබ එය නරඹා නැතුවා විය හැක. එසේම එහි නිර්මාපකයන්ට එයින් හානියක් විය හැකි බැවින්.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span><br />
<span style="font-size: large;">අප හැමදෙනා තුලම දෙදෙනකු සිටිනවා. එකෙක් ජෝන් වැනි රස්තියාදුකාරයෙක්. අනෙකා ලෙනින් වැනි මහත්මයෙක්. අප විසින් සමාජය හමුවේ ප්රකටකරන්නෙ මින් එක් චරිතයක්. අනෙකා අපවිසින් මරාදමනවා. එය සමාජය හමුවෙ නිර්මාණාත්මකව ජෝන්ගෙ සත්තුවත්ත පෙන්නනවා....</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-30440770422020847042012-02-03T18:39:00.000-08:002012-02-03T18:39:52.681-08:00නිදහස සහ නුඹඅද පෙබරවාරි 4ලු.<br />හැමෝටම නිදහස හිමිවෙලාලු<br /><br />හරි අගේට හැමෝම නිදහස සමරනවා<br />ජාතික කොඩි දාගෙන වාහන වල උජාරුවට යනව<br /><br />නුඹත් අද නිදහස සමරණව නේද<br />මම තනියම, තට්ට තනියම හිරවෙච්ච සිතුවිලි තුල විනිවිද පෙනෙන <br />අසුන්දර වූ කටුක සත්ය නම් වියෝ දුකින් පෙලෙනව... <br />ඉතිං මට කොයින්ද නුඹට තරම් නිදහසක්.<br />නුඹ මගෙන් නිදහස් වීමත් සමරණව නැතැයි....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-42185649139591126152012-01-21T19:14:00.000-08:002012-01-21T19:14:20.604-08:00හිඩැස<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8N-cWZcwh3j_7W_vd2T_Bfv9PrN0sEkZHZTnruQ922ygnyil9JW2mhrzc1f5W4pfN0HQbMkavWAWFu8O355bl8kUsTC2FPtGATSYES9n3_Zby7e5H0nfrC513RWkYpfPS2VVtN_HI7I/s1600/teen_with_hole_in_the_heart_214121321.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc8N-cWZcwh3j_7W_vd2T_Bfv9PrN0sEkZHZTnruQ922ygnyil9JW2mhrzc1f5W4pfN0HQbMkavWAWFu8O355bl8kUsTC2FPtGATSYES9n3_Zby7e5H0nfrC513RWkYpfPS2VVtN_HI7I/s320/teen_with_hole_in_the_heart_214121321.jpg" width="320" /></a></div>
මගෙ හදවත සම්පූර්නෙන්ම පිරිලයි තිබුනෙ<br />
ඒත් උඹ හදවතේ ලොකු හිඩැසක් හදාගන ඒකට රිංගුව <br />
උඹ හදවත හාරනකොට මම හිතුවෙ නෑ ඒක මෙහෙම හිස්වේවි කියල<br />
<br />
උඹ ලොකු හිඩැසක් තියල යන්න ගියාම එතන වෙච්ච අඩුව පුරවන්න <br />
මහා කුණාටුවක් ඇති වුනා... ඒ කුණාටුවට අහුවෙච්ච මගේ සේරම දේපොළ මටම නැතිවුනා...,<br />
<br />
රික්තය නිසා පීඩන අවපාතයකට ගොදුරු වුන මම....Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-38304151152834173052012-01-21T03:24:00.000-08:002012-01-21T03:24:19.801-08:00තනිකමට 1.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://thechosenchick.files.wordpress.com/2010/12/alone_by_hidden_target.jpg?w=400&h=300" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://thechosenchick.files.wordpress.com/2010/12/alone_by_hidden_target.jpg?w=400&h=300" width="320" /></a></div>
තට්ටතනියම හිටියකාලෙවත් මෙහෙම දැනුන්නෑ<br />අද උඹ මා ලඟ නැතිව දැනෙන පාළුව මකන්න මුලු ෆේස්බුකියටම බෑ<br />උඹ යන්න ගියාට, උඹව නවත්තන්න උත්සාහ නොකරපු මම<br />අද උඹ නැවතුනානම් කියල සිය සැරේට හිතනවා.... <br /><br />ඒ උඹව තියාගන්න මට උවමනාවක් නොතිබ්බට මට ඕන වුන නිසා...<br /><br /><br /><br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-68136452801446438022011-12-21T08:41:00.000-08:002011-12-21T08:41:00.127-08:00කලක් ඇවෑමෙන්පොඩි මහත්තයගෙ සිතුවිලි නිම්නය, <br />දැන් නම් මතක නැතුව ඇති. කමක් නෑ. හිතළු සටහන මතක තියාගන්න. <br />මේ පොඩි මහත්තය අකුරු කරන පරණ තැනම අලුත් නවාතැන. <br />අවුරුද්දකටත් වැඩි කාලයකට පස්සෙ මෙතනට එන්න හිතුන. මගෙ සිතුවිලි මගේම තැනක පල කරන්න උවමනා නිසා. පොඩි මහත්තය (මම) තමංගෙම නවාතැනට ආපහු ආව. හිතේ ඇති වුන හිතළු වල ඉදල බොහෝමයක් දේ. දැනුම විනෝදය හාස්ය... මේ හැම දෙයක්ම එකතු කරගන පොඩි මහත්තයට යලිත් බ්ලොග් අවකාශයේ ස්වාධීන ක්රීඩකයෙක් වෙන්න ආස හිතුන.<br />
<br />
එතකොට මම කොහෙද පහුගිය කාලෙ හිටියෙ. මම හිටියෙ මෙන්න මෙතන <a href="http://abc-de-z.blogspot.com/">අක්ෂර</a> අකුරු කරපු ගොන්නෙ තවත් එකෙක් විදියට. තවමත් එතන ඉන්නවා. <br />
<br />
අන්තර්ජාලය හරි අපූරු නවාතැනක්. සිතුවිලි වලට නිදහසේ සැරිසරන්න ඉඩ දෙන්න පුලුවන් නවාතැනක්. අපේම තැනක්. අනුංගෙ තැනුත් අපේ වෙච්ච හරිම අමුතු තැනක්. ඒ අවකාශයේ අපේම හිතළු වලට ප්රකාශ මාධ්යක් සපයනව. නොමිලයේම.<br />
<br />
මේක කාලයක්ම දූවිල්ලෙන් වැහිල යට වෙලා දිරාපත් වෙලා තිබුන තැනක්. අලුතින් පාට ගාල ලස්සන කරල ගන්න තමයි උත්සාහය. හරියට මගෙ හිත වගේම.<br />
<br />
පොඩ්ඩ කලිං ලියපු ලිපි කීපයක් මෙකේ තවම තියනව. බලන්න පුලුවන් මෙතනින්.<br /><br />
<br />1<a href="http://podimahaththaya.blogspot.com/2009/10/blog-post.html">.වයිස්මාන්ගේ වාසනාවන්තයෝ 1</a><br />
2.<a href="http://podimahaththaya.blogspot.com/2009/10/2.html">වයිස්මාන් ගේ වාසනාවන්තයො 2</a><br />
3.<a href="http://podimahaththaya.blogspot.com/2010/01/blog-post.html">ධනාත්මක චින්තනයෙන් පමනක් අරමුණු ජයගත හැකිද?</a>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-90330067719432326282010-05-10T08:54:00.000-07:002011-12-21T08:47:52.205-08:00පොඩි මහත්තයත් කවි මඩුවට ගොඩ වදී....<br />
ඕං කොල්ලනෙ කෙල්ලනේ, පොඩිමහත්තයත් හිතුවා කවි මඩුවට ගොඩ වදින්න ඕනයි කියල. පහු ගියකාලෙ හුඟාක් වැඩ තිබුනු හන්ද මේ පැත්ත ගැන විපරං කොරන්නත් බැරි උනා නෙව. වෙනසක් වෙලත් නෑ වගේ...<br />
<br />
ආ.. කවි කියන කොටයි මතක් උනේ. පොඩි මහත්තයටනම් ඒ හැටි කවි කියන්න හැකියාවක් නෑ ඕං. පද 4ක් ගලපනවා කියන එකත් සෙල්ලං වැඩක් යැ.. හැබැයි ඉතිං ඇස් වහක් කටවහක් නෑ, මේ සිංහල බ්ලොග් අවකාසේ ඕන තරං කවි කාරයො කවිච්චියො, අප්පට සිරි වැරදුනා නේද බොලං, කවියො කිවිඳියො ඉන්නවා....<br />
එහෙම කිවුවම හරිනේ.<br />
<br />
මේ පැත්තකට වෙලා මඩ බාල්දියක් ගහල ඉන්නයි මං හිතං උන්නේ. ඒත් අලේ <a href="http://magethanikama.blogspot.com/">පබලු නගා</a> ගේ බලවත් ඉල්ලීම පිට ඕං පොඩියත් ආවා කවි මඩුවට කවියක් දකක් ගැට ගහන්න කියල.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
කඩේ පිලේ කවි මඩුවක් ගැන කසුකුසුවක් යනවා<br />
සුප්රසිද්ද කවි කාරයො එහි එන බව කතා උනා<br />
යන්නට ඕනා බලන්න මොකද්ද මේ මඩුව කියා<br />
කවි කියන්ට කවි අහන්ට ගොඩ වදින්න ඔබත් එදා...<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
කොහෙමද පොඩ්ඩගෙ ගොරෝසු කවි, කවි කිවුවට කතාවක්ද මංද හි හි... කමක් නෑ මොකක් හරි, ඕං 13, 14, 15, 16, දවස් වලදි <a href="http://kavimaduwa.lankeeya.lk/">කවි මඩුවට</a> ගොඩවැදිල හූවක් කියල සද්දයක් දාල යමු එහෙනම්....<br />
<br />
<br /></div>
</div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-35212485271730893772010-01-30T20:58:00.001-08:002010-03-24T23:58:20.996-07:00ධනාත්මක චින්තනයෙන්ම පමණක් අරමුණු ජයගත හැකිද?දිගු නිහැඬියාවකට පසු නැවතත් ලිපියක් ලයන්නට යෙදුනි. දිගු කාලයක් අලුතින් යමක් එක් කිරීමට නොහැකි වීමට සිදුවූයෙ, ලියන්නට තරම් වූ යමක් සොයාගැනීමට අපහසුවීම හා, ලිවීමට කාලයක් නොවීම නිසයි. නමුත් කෙසේ හෝ එම බාධකද ජය ගෙන මෙම ලිපිය පළ කිරීමට ඉඩහසර සලසාගන්නා ලදී.<br /><br />මෙහිපළවන්නෙ GO සඟරාවට "දිනිති අභයවර්ධන" විසින් සම්පාදනය කර තිබූ ලිපියක්. ධනාත්මක චින්තනය පිළිබඳව වූ හුදු මත බැහැර කරනු වස් මෙම ලිපියෙන් කතිකාවතක් ගොඩනගා ඇත.<br /><div style="text-align: center;">*********************<br /><div style="text-align: left;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfHetGXlgyZcq0_8ETX-hy6SPz8hkfTdnwO9mRuHKsmqAHGIryID7ehzOn0RsXbwJszZARonnN4DccIN7TaonTH1XVju3gd5cLfYtiWvsXQR42MpJLNvIx3yVGLJHzKQY_cBkpINJug/s1600-h/8228_143895302945_640197945_2758890_6851741_n.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 345px; height: 231px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnfHetGXlgyZcq0_8ETX-hy6SPz8hkfTdnwO9mRuHKsmqAHGIryID7ehzOn0RsXbwJszZARonnN4DccIN7TaonTH1XVju3gd5cLfYtiWvsXQR42MpJLNvIx3yVGLJHzKQY_cBkpINJug/s320/8228_143895302945_640197945_2758890_6851741_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432786939153960914" border="0" /></a></div><div style="text-align: left;">මානසික සෞඛ්ය සංවර්ධනය කිරවීමට සිතුවිලි තුළ ධනාත්මක සහ සුභවාදී ආකල්ප ඇතිකිරීම මගින් කෙනෙකුට කළ නොහැක් යමක් නැතැයි සිත තුළ තුළ තැන්පත් කර එමගින් පුද්ගලයා දියුණුව කරා ගෙනයාම සිදුකරනු ලබයි. නමුත් එපමනකිනම කටයුත්තක් කළ හැකිද යන ගැටළුව බහෝ දෙනෙකුට තිබේ.<br />ධනාත්මක හෝ පෞරුෂ සංවර්ධනයට අනුව නම් සිතූ පමණින් තමන්ට කළහැකි දෙයක් නොවීමට කරුණු කිහිපයක් බලපායි. ඒඅනුව පළමුව තම පරමාර්ථය, සිතුවිල්ල, බලාපොරොත්තුව හෝ අරමුණ යහපත් එකක් විය යුතුය. විශේෂයෙන්ම පුද්ගලයකුට තම අරමුණු මුදුන් පමුනුවා ගැනීමට ඉහල මානසික මට්ටමක් තිබිය යුතුය. මුලිකම අඩිතාලම වන්නෙ එයයි. "yes I can" , "We can do it" වැනි ධනාත්මක වදන් පවසමින් කෑගැසූ පලියට තම අරමුනු කරා එළබිය නොහැකි බව පවසන්නවුන් එ පිලිබදව නොදන්නා අයයි. යාචකයකුට රටක ජනාධිපති වීමට හැකිද යන්න ගැටළුවකි. ඔහුට එම සිතුවිල්ල තිබූ පමනින් ඒ කරා එළබිය නොහැකි විය හැක. නමුත් පුදගලයකුගේ මනසික මට්ටම ඉහල ට්ටමකට ගෙන ඒම සඳහා නිතර නිතර 'මට පුළුවන්', 'yes I can' වැනි වදන් කයවීම, සිතීම බලපානු ඇතැයි මනෝවිද්යාඥන් පවසා තිබේ. නමුත් එය නිසියාකාරව පුහුණුවීම පිළිබඳ ගැටළුවක් වැඩිදෙනෙකුට පවතී.<br />අන්තිම දුගීව සිටි අයද ලොව දියුණු තත්වයට පත්වී ඇති බවට සාධක පවතී. එ සඳහා ඔවුන්ගෙ මානසික මට්ටම ඉහල තලයක තිබූ බව පර්යෙෂණ තුලින් සනාථ වී තිබෙ. මීට කදිම නිදසුනක් වන්නෙ හිටපු ඇමරිකා එක්සත් ජනපද ජනාධිපති වරයකු වූ එබ්රහමි ලින්කන් මහතාය.<br />ඔහු මුඩුක්කු පරිසරයක ඉපදුන දඩයක්කරුවකුගෙ පුතකු විය. ඔහුට රටේ ඉහල තැනකට යාමට අවශ්යතාවයක් තිබිණි. මෙහිදි පෙනෙනුයේ මෙවැනි මුඩුක්කු පරිසරයක හැදී වැඩුන කුඩා දරුවෙකුට එම රටේ ඉහල ස්ථානයකට යාම විශ්වාස කළ නොහැකි කරුණක් ලෙසය. නමුත් එම විශ්වාසය දැඩි ලෙස ඔහු තුල තිබින. නමුත් ඔහු රටේ ජනපති වීමට යයිම සිතා ක්රියා කලේ නැත. ඊට හේතුව එය තමන්ගේ සිත රවටාගැනීමක් වන නිසාය. නමුත් ඔහු තමන් කෙදිනක හෝ පළමු 'මහජන සේවකයා' වන බව සිතුවේය. පසු කලෙක කුලීකරුවකු වීම නිසා මහජන සේවකයකු වීම ඔහුට අපහසු නොවිනි. ඒතරමටම ඔහුට මහජන සේවකයකු වී කටයුතු කර පුරුද්දක් තිබිණි.<br />සාමාන්ය මිනිසුන් ගෙ පුරුද්දක් වන්නෙ තමාට කිසියම් අරමුණක් තිබේ නම් ඒ පිළිබඳ කිසිදු විශ්වාසයක් නොමැති වීමයි. නිදසුනක් ලෙස ඔබ ලබන වසරේ මෝටර් රථයක් මිලදී ගැනීමට සිතා සිටී නම් ඇතැමුන් ඔබෙන් ඒ පිළිබඳ විමසූ විට පිළිතුර වන්නෙ "එහෙම හිතාගෙන ඉන්නවා, ඒත් හරියටම කියන්න බෑ" ආදී වශයෙනි. මින් අදහස් වන්නේ එම අරමුණ කරා ගමන් කිරීමට කිසිදු විශ්වාසයක් ඔබ තුළ නොවන බවයි.<br />ඒ අනුව යාචකයකු වුවද කියව කියවා සිටීමෙන් ඵලක් නැත. ඒ සඳහා දැඩි විශ්වාසයක් තිබිය යුතුය. <span style="font-weight: bold;">විශ්වාසය</span> යනු සියල්ලම පණ ගන්වන ප්රධානම යන්ත්රයයි. ඔබ අවශ්ය ස්ථානය රැගෙන යාමට මෙය අත්යවශ්යම අංගයක් වේ. නමුත් එය පමණක් ප්රමාණවත් නොවේ. කැපවීම සහ ක්රියාත්මක වීමද ඒ අයුරින්ම තිබිය යුතුය. ඒ නිසා මේ සියල්ල එක හා සමානව තිබිය යුතුය. ක්රියාත්මක වීම නොමැති වුවහොත් බලය 0 කි. මේ නිසා අරමුණු ජය ගැනීමට මෙම අංග එක සමානව යා යුතුමය.<br />කෙනෙකුට ලඟාවිය නොහැකි යයි සිතන ලෝකයට අපි සිහිනයක් යයි කියමු. නිදසුනක් ලෙස මග තොටේ යන විට දකින මිල අධික සුඛෝපබෝගී රථයක් දුටු විට එය වර්ණනා කර එය තමාටනම් සිහිනයක් බව පවසයි. එසෙ සිතා එය තමාට සදාකාලික සිහිනයක් බව සිතෙ තැන්පත් කර ගනී. මෙවැනි සිතුවිලි බොහෝ සෙයින් සිතට කා වදින බව මනෝ විද්යාවට අනුව සොයා ගෙන ඇත. ඒ අනුව සිතුවිලි තුළ ඇති බලවත් බව නිසාම මෙවැනි සෘනාත්මක අසුභවාදී සිතුවිලි මගින් පුද්ගලයකු එම අරමුණු කරා ගෙන යාම වලකනු ලබයි. මේ නිසා සිහින මැවීම පමණක් ම ප්රමානවත් නොවේ. එය යහපත් එකක් නම් සිහිනය සැබෑ කර ගැනීමට දැඩි විශ්වාසයෙන් යුතුව කැප වී ක්රියා කළ යුතුය. කිසියම් අරමුණක් උදෙසා සිතේ ඇතිවන පළමු සිතුවිල්ල ඉතා බලවත් බව මින් පැහැදිලි කෙරේ. මේ නිසා එය නිසියාකාරව ක්රියාවට නැංවීම වැදගත් වේ. ඔබ ඔබේ අරමුණ කරා ක්රියාත්මක වීම දියාරු සිතුවිල්ලක් කර නොගත යුතුය. එනම් එබේ අරමුණ ලබන වසරේ මෝටර් රථයක් මිලදී ගැනීමට නම් සිතුවිල්ල ඇතිවූ මොහොතේ සිට ඒ සඳහා කැපවී ක්රියා කිරීම ඇරඹිය යුතුය. වැටුපෙන් සිථීර මුදලක් ඉතිරි කරීම, අමතර රාජකාරි වැඩ කර අමතර මුතලක් උපයා ගැනීම, තමා කරන රාජකාරියට අමතර මුදල් ඉපයීමක් සිදුකිරීම යනාදි ක්රම ඇසුරින් ඒ සඳහා කැපවී ක්රියා කළ යුතුය. ඒ සඳහා නොසැලී මානසික ඒකාග්රතාවයකින් කටයුතු කළ යුතුය.<br />තමාට ඇති අභියෝග කෙතරම් භයානක ඒවා වුවද තමා කෙසේ හෝ ඒවා ජය ගන්නා බව සිතමින් එම සිතුවිල්ල කිසිදු වෙනසකට භාජනය නොකර එහිම එල්බ ගෙන සිටීමේ හැකියාව තිබිය යුතුය. හිටපු ඇමරිකානු ජනාධිපති එබ්රහම් ලින්කන් මහතාද ජනාධිපතිවරයෙක් වීමට පෙර බොහෝ වාර ගණනක් පරාජය වූ බව ඔබ දන්නවාද?.<br />ඒ තරම් උත්සහය ලද අයකු ජනපති කෙනෙකු වූවා නම් ඔබේ අරමුණ කරා යාම එතරම් අපහසු නැති බව සිතිය යුතුය. නිතරම මෙවැනි සුභවාදී ආකල්ප සහිතව 'මට පුළුවන්' යන හැඟීම පෙරදැරිව කටයුතු කිරීම වැදගත් බව කියැවෙන්නෙ මේ නිසාය. ඔහු තමා ලැබූ පරාජය තුලින් ජයග්රහණයට අවශ්ය පන්ණරය ලබා තිබිනි.<br />තවත් වැදගත් කරැණක් වන්නෙ තමාට නිවැරදි ස්වයං තීරණ ගැනීමේ හැකියාවයි. තමා කුමන හෝ අරමුණක් කරා ගමන් කිරීමේදී අවට සිටින පිරිස ඒ පිළිබඳ අනාවැකි පළ කිරීම සාමාන්ය සිදුවීමකි. "ඕක කරන්න පුළුවන් වෙයිද?", "ඕක හරිම අමාරු වැඩක්", "මෙක ඔයාට ගැලපෙන්නෙ නෑ" ආදී වශයෙන් විවිධ අදහස් පළ කරයි.<br />තමාගෙ අරමුණේ සිතුවිල්ලේ වටිනාකම තමා විසින්ම වටහා ගන්න. ඔබේ සිතුවිල්ලේ වටිනාකම බාහිර සමාජයට තක්සේරු කිරීමට ඉඩ නොදෙන්න. නමුත් මේ සියල්ල ඒ අයුරින්ම ක්රියාවට නංවා කටයුතු කළද තම අරමුණ ඒ අයුරින්ම ඉටු කර ගැනීමට අසමත් වුවහොත් එතැනින ජීවිතයේ සියල්ල හමාර යයි සිතීම පළමු වරදය. එවැනි අවස්ථාවක ලෝකයා දුෂ්ඨය, සියල්ල හමාර විය ආදී වශයෙන් ලෝකයාට දොස් නැගීම ඉතාම නිෂ්ඵල කටයුත්තකි. තමාට අවශ්ය මාර්ගය වැසී ගියද ඒ හරහා හෝ වෙනත් පැතිකඩකින් යා හැකි මාර්ග ඕනෑ තරම් විවෘත්තව ඇති බව වටහාගන්න. කළ යුත්තේ එක් අරමුණක එල්බගෙන ක්රියා කර එය විනාශ වූ පමණින් තමන්ද විනාශවීම නොවන බව ඔබ තේරුම්ගත යුතුය.<br />සිතුවිල්ල තුළින් පමණක් තමා නිතර නිතර ඒ පිළිබඳ මෙනෙහි මන්ත්රයක් මෙන් එය කියවීමෙන්ද ඒ අරමුණ කරා යාමට යම් ජවයක් ලැබෙන බව මනෝවිද්යාත්මකව සොයාගෙන ඇත. මේ නිසා වැදගත් වන්නේ තමන්ගේ අරමුණ ජය ගැනීම සඳහා නිසියාකාරව කටයුතු කිරීමයි. ධන චින්තනයට අනුව හෝ සුබවාදී ආකල්පයන්ට අනුව අරමුණක් ජය ගැනීමට 'මට පුළුවන්' යන හැඟීම පමණක් ප්රමාණවත් නොවන බව නම් සත්යයක් බව පිළිගත යුතුය.<br /><br />මෙම ලිපිය පිළිබඳ ඔබේ අදහස් දැක්වීම මම මහත් සේ දිරිගන්වන්න කරුණක් වේ.<br />තවත් ලිපියකින් ඔබ හමුවන තෙක් ඔබට වාසනාවන්ත අනාගතයක්.... <br /><br /><br /></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-56401657352756328272009-10-18T04:11:00.000-07:002010-03-24T23:49:32.687-07:00වයිස්මාන්ගේ වාසනා වන්තයෝ...2...<span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><i><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">මෙය රිචඩ් වයිස්මාන් නම් පර්යේෂකයා විසින් ''</span><b><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">වාසනාවේ විද්යත්මක පසු බිම</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">'' පිළිබඳ කරන ලද </span><a href="http://podimahaththaya.blogspot.com/2009/10/blog-post.html"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">පර්යේෂණයක ප්රතිපලය පිළිබඳ පලවූ ලිපියේ </span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> දෙවන අදියර ලෙස ඉදිරිපත් කරමි...</span></i></span></span><div><span class="Apple-style-span" style=";font-family:'Century Gothic',monospace;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;font-size:13px;" ><i><br /></i></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><b>සිදුවීමක් දකින වෙනස් ආකාරය!!</b></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">වාසනාවන්තයින් හා අවාසනාවන්තයින් අතර වයිස්මාන් දුටු තවත් වෙනසක් වූයේ අවාසනාව මේ දෙපිරිස දකින වෙනස් ආකාරයයි.</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">වයිස් මාන මෙය පරීක්ෂා කර බැලීමට සිතුවේය.</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">වාසනාවන්තයා/අවාසනාවන්තයා දැන් සිටින්නේ බැංකුවක් තුළ යයි සිතන්න. හදිසියේම ආයුධ සන්නද්ධ කොල්ල කරුවෙක් බැංකුවට කඩාවදී.කොල්ල කරු මෙල්ල කිරීමට ආරක්ෂක නිලධාරීන් වෑයම් කරන අතරතුර හදිසියේම පිටවන වෙඩිල්ලක් ඔහුගේ උරහිසෙහි වැදී තුවාල වෙයි. </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">තුවාල කරු අවාසනාවන්තයකුනම් ඔහු සිතන්නෙ ''</span><b><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">තමා බැංකුවේ සිටියදී මංකොල්ලයක් සිදුවීමත්, තුවාල ලැබීමත් තමාගේ නරක වෙලාවට/අවාසනාවට සිදුවූවක් බවයි.''</span></b></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">තුවාලකරු වාසනාවන්තයකුනම් ඔහු සිතන්නෙ ''</span><b><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">හොඳ වෙලාවට උරහිසට වැදුනෙ, බැරිවෙලාවත් ඔලුවට එහෙම වැදුන නම්...''</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"> </span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">මේ ආකාරයේ සිතුවිලි මිනිසුන් තුළ තමා වාසනාවන්තයකු යන හැඟීම ඇති කිරීමටත්, උසස් බලාපොරොත්තු ඉදිරියටද පවත්වා ගැනීමට ද රුකුල් දෙයි.</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">අවසාන ප්රතිඵලය...</span></b></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;">වයිස්මාන් විසින් සිදුකරන ලද පර්යේෂනයේ ප්රථිපලයෙන් හෙලිවූයේ පුද්ගලයාගේ හැසිරීම සහ සිතුවිලි ඔහුගේ/ඇයගේ වාසනාව/අවාසනාවට කසේ කෙසේ බලපායිද යන්නයි.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;">මෙහිදී එකිනෙකා බැගින් සම්මුඛ පරීක්ෂණයට කැඳවා ප්රශ්නාවලියක් ඉදිරිපත් කලේය. ජීවිතයේ ප්රධාන අංශ 6ක් සම්බන්ධයෙන් ඔවුන්ගේ ආකල්ප පරීක්ෂා කරන ලදී. පසුව වයිස්මාන්, ඔවුන්ට ජීවිතයේ මීට වඩා හොඳ අවස්ථා උදාකර ගත හැකිව තිබූ හැටි, අවාසනාව ඉදිරියේ එයට වඩා සුබවාදීව හැසිරිය යුතු හැටි ආදී <b><i>වාසනාවන්තයින්ගේ මූලධර්ම</i></b> ඔවුන් එකිනෙකාට පහදා දුන්නේය. අවාසනාවන්තයෝ මේවා පිළිගෙන අත්හදා බැලීමට මසක කාලයක් ඉල්ලා සිටියහ. </span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold; line-height: 20px;font-family:'Century Gothic',monospace;" >ප්රථිලය විශ්මය ජනක විය!!!</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;">80% පුද්ගලයෝ තම ජීවිත වඩාත් ප්රීතියෙන් හා තෘප්තියෙන් ගත කරමින් සිටියහ. ඔවුන්ගේ ජීවිත පෙරට වඩා <b>වාසනාවන්ත</b> වී තිබුනි. </span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;">එක් තැනැත්තියක් තව දුරටත් අවාසනාවන්තියක් ලෙස හැඳින් වීමට වයිස්මාන් හට නොහැකි වූයේ ඇය තම වාසනාව ගැන පමණක් සිතමින් සිටි නිසාය. දිනක් සාප්පු සවාරියේ යෙදී සිටියදී ඇය ඉතා ප්රිය කරන ඉතාම වටිනා ඇඳුමක් නෙත ගැටුනි. එදින එය මිලදී ගැනීමට නොහැකි වීමෙන් බලාපොරොත්තු කඩ වීම වෙනුවට, ඇය එම සාප්පුවේම තිබූ එයට වඩා සිත්ඇදගන්නා සුළු ඇඳුමක් තිබෙනු සොයා ගත්තාය. එය මුල් එකට වඩා මිලෙන්ද අඩු එකකි. මෙවැනි සිදුවීම් ඇය වඩා ප්රීතිමත් තැනැත්තියක් බවට පත්කර තිබිණි.</span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><b><br /></b></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><b>වාසනාව සහ අවාසනාව, සිතිවිලි හා හැසිරීම් මගින් මනාව පාලනය වන ආකාරය ඇගේ අත්දැකීමෙන් පෙනේ. වාසනාවේ බලය අප කාටත් ලබාගත හැකි දෙයක් බවට මෙය කදිම සාක්ෂියකි. <span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"> </span></b></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal; white-space: pre;font-family:Arial;" ><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">වයිස්මාන්ගේ වාසනා වන්තයෝ මැයෙන් පළ වූ මෙම ලිපිය මෙතෙකින් නිමා වේ. ඔබගේ අදහස් මා නිතැනින්ම</span></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:'Century Gothic',monospace;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: normal; white-space: pre;font-family:Arial;" ><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">අපේක්ෂා කරන්නේ එය මාගේ ඉදිරි ගමනට බෙහෙවින් අත්වැලක් වන නිසාවෙන්මය.</span></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial;"><span class="Apple-style-span" style="white-space: pre;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial;"><span class="Apple-style-span" style="white-space: pre;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">නැවත හර බර ලිපියකින් ඔබ හමුවන තෙක් මෙහි එන/යන ඔබ සැමට වාසනාවෙන් පිරුණු හෙට දිනක් වේවා!!!!!</span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=";font-family:'Century Gothic',monospace;font-size:100%;" ><span class="Apple-style-span" style="line-height: 20px;font-size:13px;" > </span></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-43817853400702632342009-10-07T02:53:00.000-07:002010-03-24T23:59:37.578-07:00වයිස්මාන්ගේ වාසනා වන්තයෝ...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhMhl3wIiStGoc9pv-a_xyEa7sLT4e8A0oax-W6FVOwmbauG6zc0EQVJsXxk_FJplEHY5SXv8VrP-8g8dn0W7hS8B0yfKSPyAFqq1GrOyhROyIUoE3Evesfhly2mg3euaci_4Xt9xhoA/s1600-h/Edit+ocean.jpg"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 320px; height: 256px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhMhl3wIiStGoc9pv-a_xyEa7sLT4e8A0oax-W6FVOwmbauG6zc0EQVJsXxk_FJplEHY5SXv8VrP-8g8dn0W7hS8B0yfKSPyAFqq1GrOyhROyIUoE3Evesfhly2mg3euaci_4Xt9xhoA/s320/Edit+ocean.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5390179360348715554" border="0" /></a><i><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></i><div><span class="Apple-style-span" style="font-style: italic;">මේ කියන්න යන්නෙ නවකතාවක් හෝ කෙටි කතාවක් නම් නොවේ. මෙය රිචඩ් වයිස්මාන් නම් පර්යේෂකයා විසින් ''<b>වාසනාවේ විද්යත්මක පසු බිම</b>'' පිළිබඳ කරන ලද පර්යේෂණයක ප්රතිපලය පිළිබඳ පලවූ ලිපියක උපුටනයකි.</span></div><div><div><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><i><br /></i></span></div><div>වාසනාව යනු අප සියළු දෙනාම බලා පොරොත්තු වන, එමෙන්ම සියල්ලන් සතු නොවන, පුදුම සහගත දේ කළ හැකි යයි විශ්වාස කරන, එය ලබා ගැනීමට ඔනෑම දෙයක් කිරීමට උත්සුක වන අපූරු බලයකි.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><b><br /></b></div><div style="text-align: left;"><b><br /></b></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: bold;">වාසනාවන්තයිනගේ කැපී පෙනෙන ජීවිතය.</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> <span class="Apple-style-span" style="white-space: normal;">අප ඇසුරු කරන ඇතැමුන් පැහැදිලිවම වාසනාවන්තයින් ලෙස පෙනීමත් අන්යන් එසේ නොවීමත් පිළිබඳ විද්යාත්මකව විමර්ශනය කිරීම සඳහා රිචඩ් වයිස්මාන් එම දෙකොටසම අයත් ස්වේච්ඡා සේවකයින් පිරිසක් ඇසුරු කළේය. වාසනා බලය පිළිබඳ ඔවුන් දෙපිරිසටම උපදෙස ලැබිණි. ඔවුන් ජීවිතයේ සෑම පියවරක්ම තාබා සිටි වයස අවු. 18-80ත් අතර ගැහැණු, පිරිමි දෙපත්ෂයේම අය වූහ. ඔහු මෙම පිරිස වසර 10ක පර්යේෂන කාලයකට ලක් කලේය.</span></span></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><br /></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span>ඔවුනතර සිටි වාසනාවන්තයින් තම ජීවිත ජයග්රහණය කරා ගෙනගොස් ඇත්තේ මූලික මූලධර්ම හෝ ප්රතිපත්ති සමූහයක් මත පිහිටා කටයුතු කිරීමෙන් බව ඉක්මනිනම සොයා ගැනීමට ඔහුට හැකිවිය. මෙම මූලධර්ම වූයේ <b>වාසි සහගත අවස්ථා දැඩි ලෙස ග්රහණය කිරීම, අනාගතය පිළිබඳ ස්වයං සැලසුම් සුබවාදී ආකාරයට නිර්මාණය කර ගැනීම හා අවාසනාව තමා අසල විටත්, එයින් පීඩා විඳින විටත් තාත්විකත්වය ඉත සිතින් පිළිගෙන නැවත ඉතා ඉක්මනින් ප්රකෘත්ති තත්වයට පත්වීමයි.</b></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><b>වාසි සහගත අවස්තා දැඩි ලෙස ග්රහණය කිරීම.</b></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;"><b><span class="Apple-tab-span" style="white-space: pre;"> </span><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">වාසනාවන්තයින් හට එවැනි අවස්ථා නිරතුරුව හමුවෙයි, ලැබෙයි. අවාසනාවන්තයින් හට ඒවා නොදකියි, නොතකයි. </span></b></span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:medium;">රිචඩි වයිස්මාන් එයට හේතුව සෙවීමට මෙම දෙපිරිස අතට එකම වර්ගයේ<b><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><b> </b>පුවත්පත් ලබා දී, එහි ඇතුලත පිටු වල පින්තූර කොපමන තිබේ දැයි සෙවීමට නියම කළේය. අවාසනාවන්තයින් මුලු පුවත්පතම පෙරළමින් මිනිත්තු කිහිපයක් වැය කළහ. එහෙත් වාසනා වන්තයින් ඒ සඳහා වැය කලේ තත්පර කීපයක් පමණි. ඒ මන්ද? එයට හේතුව දෙවන පිටු වේ ලොකු අකුරින් මෙසේ සටහන් කර තිබීමය. ''<b>ගණන් කිරීම නවත්වන්න, මෙම පුවත්පතේ ඡායාරූප 43ක් තිබේ.</b>'' එහෙත් එය දුටුවේ වාසනාවන්තයින් පමණි. </span></b></span></div><div style="text-align: left;">දෙවන අවස්ථාවේදී පර්යේෂකයා විසින් පළමු පිටුවේ මැද හරියේ පහත දැන්වීම ඇතුලත් කර දෙපිරස අතට ලබා දුන්නේය. ''<b>ගණන් කිරීම නවත්වන්න. ඔබ මෙය දුටු බවත්, ඩොලර් 250ක් දිනාගත් බවත් පර්යේෂකයාට පවසන්න.</b>'' අවාසනා වන්තයින්ට එයද මග හැරිනි.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">අවාසනාවන්තයෝ වාසි සහගත අවස්තා නිතර මග හරිති. ඔවුන් අවශ්ය දෙය තිබියදී එය දැක දැක වෙනත් මොනාදෝ සොයයි. වාසනා වන්තයෝ තමන්ට අවැසි දේ වහා ග්රහණය කර ගනී.</div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">මෙසේ සිතන්න,</div><div style="text-align: left;">ඔබ ඇපල් වත්තක් මධ්යයේ පැල්පතක ජීවත් වෙයි. සෑම දිනකම ඔබ විසින් ඇපල් කූඩයක් පුරවාගත යුතුය. මුලින්ම ඔබට පෙනෙන ඔනෑම දිශාවකින් ඇපල් කූඩය ඉතාම ලේසියෙන් පුරවාගත හැක. ඔබ ඇපල් වත්තක් මධ්යයේ ජීවත්වන නිසා නිතරම කූඩය පිරෙන්නේ ඒ අවට තිබෙන ඇපල් වලිනි. වත්තේ කෙලවරට වන්නට ඇති ගස්වල ඇපල් ඔබ නොදකී. කල්යත්ම වත්ත මැද ඇති ගස්වල ඇපල් හිඟ වේ. ඔබට කූඩය පෙර සේ පුරවාගැනීම අසීරු වේ. නමුත් ඔබ දිනපතාම ඇපල් වත්ත පුරා ඇවිද ඇපල් කැඩීමට පුරුදු වූවානම් ඔබට මෙම ගැටළුව මතු නොවේ. එසේ වූවා නම් ඔබේ කූඩය දිනපතාම ඇපල් වලින් පිරී තිබේ. </div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;">වාසනාව සම්බන්ධයෙන්ද මෙය එක සේ අදාළය. </div><div style="text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">මෙම පර්යේෂණය සම්බන්ධ තවත් ලිපියකින් හමුවෙමු. එතෙක් මෙම ලිපිය පිළිබඳ ඔබේ වටිනා අදහස් උදහස් දක්වීම මට මහත් සේ වැදගත්වේ..</span></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-4678210335927274615.post-90980599017097382192009-09-24T23:44:00.000-07:002009-09-25T01:18:48.465-07:00පොඩි මහත්තයාගේ බ්ලොග් ආගමනය...මම මේ බ්ලොග් කෙරුවාවට අලුතින් එකතු වෙන්න හිතුවා. මුලින්ම මම බ්ලොග් කියවන්නයි පටන් ගත්තෙ. <div>ඉතික් ඉබේටම හිතුනා මගේම කියලා සටහනක් දාන්න ඕනෙ කියලා. ඒ විදිහට තමයි මේ කෙරුවාව පටන් ගත්තේ.</div><div>තාම පටන් ගත්තා විතරනේ. කියවන්න අය නැතුව මොනා දැම්මත් වැඩක් නෑනෙ. </div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:Arial;font-size:100%;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px; white-space: pre;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: 13px; white-space: pre; ">පොඩි මහත්තයාගේ බ්ලොග් ආගමනය... ගැන හිතෙන දේ කියලා යන්න.</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/01594170982487289729noreply@blogger.com9